31-10-2016, 09:19
1. Teoria.
Partycjonowanie - oznacza dzielenie wolnego miejsca na dysku na części, czyli tzw. partycje.
Partycja - jest to wydzielona część miejsca na dysku twardym. Partycje dzielą się na:
Partycja podstawowa - jest to wydzielona część dysku fizycznego, maksymalna ilość partycji podstawwych na jednym dysku to 4 partycje tego typu. Partycje podstawowe w Linuksie przyjmują numerację od 1 do 4.
Partycja rozszerzona - podobnie jak partycja podstawowa, jednak jak nazwa wskazuje, partycja ta jest rozszerzona o możliwość utowrzenia w jej obrębie nieograniczonej liczby partycji logicznych, maksymalna ilość partycji rozszerzonych to 1 partycja tego typu.
Partycja logiczna - partycja tworzona w obrębie partycji rozszerzonej, ilość partycji tego typu jest nieograniczona. W Linuksie przyjmują numerację od 5 do n.
Formatowanie - inaczej zakładanie systemu plików na dysku/partycji, czynność ta powoduje usuwanie zawartości dysku/partycji.
System plików - odpowiada za przechowywanie i zarządzanie plikami na dysku.
2. Podział dysku dla systemów Linux.
Większość dystrybucji GNU/Linux wymaga do poprawnej instalacji jednej partycji ale zalecane jest stworzenie przynajmniej dwóch.
Systemy linuksowe w przeciwieństwie do Windowsa mają inne oznaczenia dysków, są one moim zdaniem bardziej szczegółowe i wyglądają tak:
hda1
sdb1
Wydaje się trudne do zrozumienia ale wcale tak nie jest:
h - oznacza rodzaj dysku, oznaczenie takie przyjmują głównie starsze dyski typu ATA
s - tą literą oznaczane są już dyski typu SATA, SCSI itp.
a,b - oznacza kolejność dysków, czyli hda, sda - pierwszy dysk,natomiast hdb, sdb oznacza drugi dysk i podobnie jak w Windows od a do z oznaczone są kolejne dyski.
1,2 - cyframi rozpoczynając od jeden oznacza się kolejność partycji na dysku.
Stacja dyskietek oznaczona jest jako fd, gdzie fd0 to pierwsza stacja dyskietek, fd1 druga itd., napędy cd najczęściej oznaczane są jako sr0.
Partycje oznaczane są cyframi, rozpoczynając od 1, czyli system linuksowy będzie rozpoznawał partycje w taki sposób:
sda1 - pierwsza partycja pierwszego dysku
sda2 - druga partycja pierwszego dysku
sda3 - trzecia partycja pierwszego dysku
sda4 - czwarta partycja pierwszego dysku
sdb1 - pierwsza partycja drugiego dysku
sdb2 - druga partycja drugiego dysku
sdb3 - trzecia partycja drugiego dysku
sdb4 - czwarta partycja drugiego dysku
Cały czas wspominam o partycjach podstawowych, których może być na całym dysku tylko cztery, ponieważ sektor MBR potrafi w swojej pamięci pomieścić informacje właśnie tylko o 4 partycjach, jednak można wykorzystać pewną "sztuczkę", mianowicie systemy linuksowe oraz obecne wersje Windows umożliwiają stworzenie partycji rozszerzonych. Partycja rozszerzona umożliwia stworzenie kilku następnych partycji logicznych, aby to zrozumieć lepiej wygląda to tak:
sda1 - partycja podstawowa
sda2 - partycja podstawowa
sda3 - partycja podstawowa
sda4 - partycja rozszerzona, która składa się z następujących partycji logicznych
sda5 - partycja logiczna wchodząca w skład partycji sda4
sda6 - partycja logiczna wchodząca w skład partycji sda4
sda7 - partycja logiczna wchodząca w skład partycji sda4
Więcej informacji na temat linuksowych oznaczeń dysków i partycji można znaleźć w tym temacie. Dystrybucje Linuksa do instalacji wymagają jak wspomniałem jednej partycji, na której musi być zamontowany katalog główny oznaczony również jako /, który zawiera podkatalogi (nazywany również katalogiem root, od ang. root - korzeń, gdyż katalog ten jest korzeniem całego drzewa podkatalogów). W przypadku starszych komputerów z małą ilością pamięci RAM lub gdy korzysta się z hibernacji należy stworzyć drugą partycję zwaną swap po polsku partycja wymiany, która jest wykorzystywana, gdy pamięć RAM jest zapełnione oraz przez hibernację, gdzie zapisywany jest stan systemu przed zahibernowaniem. Ilość partycji i punkty montowania zależą głównie od przeznaczenia systemu, ja skupię się tu jednak na systemie przeznaczonym na komputer domowy i pominę w chwili obecnej system przeznaczony na serwer, dlatego wspomnę o tym, że zaleca się również stworzenie partycji dla katalogu domowego oznaczanego jako /home, w którym przechowywane będą dane, tj. dokumenty, muzyka itp. oraz konfiguracja systemu użytkownika tegoż katalogu domowego. 2. a. Wielkość partycji. Wielkość partycji również zależy w głównej mierze od ilości oprogramowania i przechowywanych danych i wymagań konkretnych dystrybucji, obecne dystrybucje dla początkujących jak Ubuntu itp. wymagają ok. 4GB wolnego miejsca na dysku. Dla partycji, która będzie montowana w katalogu głównym, proponuję przeznaczyć od 5 do 10GB. Partycja wymiany inaczej swap, przyjmuje wielkość w zależności od ilości posiadanej pamięci RAM, oczywiście nie ma musu trzymać się jakiejś reguły, ogólnie dla swapu wystarczy już jakieś 256MB, jeśli nie zamierza się korzystać z hibernacji, gdy ilość pamięci RAM jest większa:
poniżej 512MB RAM - Swap = 2 x ilość MB RAM
512 MB RAM - Swap = od 256 do 512 MB
powyżej 512 MB RAM - Swap = od 256 do 512 MB ewentualnie Swap = ilość RAM, w przypadku korzystania z hibernacji - Swap = lub > ilość MB RAM
Jeśli instalujemy tylko i wyłącznie system GNU/Linux dla partycji montowanej w katalogu domowym można przeznaczyć pozostałe wolne miejsce na dysku. 2. b. Formatowanie partycji. Partycję linuksowe można formatować różnymi systemami plików, najbardziej popularne to ext2, ext3 i obecnie najnowszy ext4 oraz ReserFS, Reiser4, Xfs, Jfx i inne przeznaczone dla Linuksa. Wybranym systemem plików formatuje się wszystkie partycje oprócz partycji swap, która jest samoczynnie czyszczona po każdym restarcie. Podsumowanie: W przypadku instalacji systemów GNU/Linux, polecam stworzyć 3 partycje o wielkościach podanych niżej: a. W przypadku instalacji wyłącznie systemu GNU/Linux:
sda1 - dla punktu montowania / - katalogu głównego o wielkości ok. 5 - 10GB w zależności od ilości instalowanego oprogramowania
sda2 - partycja wymiany swap o wielkości 2 x RAM lub 512 MB, w przypadku hibernacji, wielkość partycji taka sama jak ilość pamięci RAM
sda3 - dla punktu montowania /home - katalogu domowego, w którym przechowywane będą dane, tj. dokumenty, muzyka itp., na tą partycję można przeznaczyć resztę wolnego miejsca na dysku
b. W przypadku instalacji obok systemu Microsoft Windows: W przypadku, gdy na dysku posiada się jeden z systemów, najczęściej Microsoft Windows, należy dla drugiego wydzielić miejsce na dysku, w tym wypadku należy zmniejszyć jedną z partycji, z których korzysta jeden z systemów, dla przykładu, gdy zainstalowany jest już na dysku system Windows, polecam podzielić dysk w ten sposób:
sda1 - partycja C: - tu powinien być zainstalowany system, sformatowania systemem plików FAT lub NTFS
sda2 - partycja D: - tu mogą być zainstalowane programy i/lub gry, sformatowania systemem plików FAT lub NTFS
sda3 - partycja E: - tu mogą być przechowywane dokumenty, zdjęcia itp., sformatowania systemem plików FAT lub NTFS
sda4 - partyca F: - partycja rozszerzona przeznaczona dla Linuksa, na której można stworzyć podpartycje:
sda5 - partycja logiczna dla punktu montowania / - katalogu głównego, sformatowana systemem plików ext2/3/4 lub innym
sda6 - partycja wymiany - swap
sda7 - partycja dla punktu montowania /home - katalogu domowego
W ten oto prosty sposób można przygotować partycje pod kilka systemów operacyjnych, ograniczeniem tu jedynie jest ilość miejsca na dysku. Aby pominąć wszelkie pytania na temat minimalnej wielkości partycji, które często się pojawiają, w skrócie: do instalacji Linuksa wystarczą 2 partycje, jedna dla / o wielkości od ok. 2GB do 5GB w zależności od dystrybucji i druga dla swap 256 MB jest w zupełności wystarczające, pamiętać jedynie należy, że w przypadku korzystania z hibernacji, wielkość partycji dla swap, powinna być równa ilości pamięci RAM. Często również pojawia się inny problem, podział dysku dla Linuksa, gdyż zainstalowany jest już Windows. Gdy na dysku obecne są 3 lub 4 partycje, jedną z nich należy zmniejszyć, aby uzyskać wolne miejsce i stworzyć jedną partycję rozszerzoną w przypadku posiadania 3 podstawowych dla Windows lub dwie podstawowe w przypadku takiej możliwości. 3. Przykładowe podziały, dysku o przykładowej pojemności ok. 80GB. 3. a. W przypadku posiadania 4 partycji podstawowych dla Windows:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB
sda4 - partycja F: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB
W tym wypadku, jedna partycja musi zostać usunięta, z założenia ostatnia, czyli F: i jej miejsce stworzone 2 partycje logiczne, wyglądać to powinno tak:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB
sda4 - partycja F: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB zawierająca podpartycje:
sda5 - partycja dla / o hipotetycznej wielkości ok. 24,5GB
sda6 - partycja dla swap o hipotetycznej wielkości ok. 512MB
3. b. W przypadku posiadania 3 partycji podstawowych dla Windows:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 50GB
W tym wypadku, jedna partycja musi zostać zmniejszona, z założenia ostatnia, czyli E: i w jej miejsce stworzona nowa, wyglądać to powinno tak:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 45GB
sda4 - partycja F: o hipotetycznej wielkości ok. 5GB zawierająca podpartycje:
sda5 - partycja dla / o hipotetycznej wielkości ok. 4,5GB
sda6 - partycja dla swap o hipotetycznej wielkości ok. 512MB
Mam nadzieję, że ten poradnik ułatwi początkującym problem z podziałem dysku szczególnie pod instalację systemów linuksowych.
UWAGA! Przed wykonaniem jakichkolwiek operacji na dyskach, należy wykonać defragmentację dysku zwłaszcza w przypadku systemu Microsoft Windows oraz zalecam wykonać kopię zapasową najważniejszych danych, aby zabezpieczyć się przed ewentualną ich stratą.
Pozdrawiam!
https://forum.dobreprogramy.pl/partycjon...x-285292t/
Partycjonowanie - oznacza dzielenie wolnego miejsca na dysku na części, czyli tzw. partycje.
Partycja - jest to wydzielona część miejsca na dysku twardym. Partycje dzielą się na:
Partycja podstawowa - jest to wydzielona część dysku fizycznego, maksymalna ilość partycji podstawwych na jednym dysku to 4 partycje tego typu. Partycje podstawowe w Linuksie przyjmują numerację od 1 do 4.
Partycja rozszerzona - podobnie jak partycja podstawowa, jednak jak nazwa wskazuje, partycja ta jest rozszerzona o możliwość utowrzenia w jej obrębie nieograniczonej liczby partycji logicznych, maksymalna ilość partycji rozszerzonych to 1 partycja tego typu.
Partycja logiczna - partycja tworzona w obrębie partycji rozszerzonej, ilość partycji tego typu jest nieograniczona. W Linuksie przyjmują numerację od 5 do n.
Formatowanie - inaczej zakładanie systemu plików na dysku/partycji, czynność ta powoduje usuwanie zawartości dysku/partycji.
System plików - odpowiada za przechowywanie i zarządzanie plikami na dysku.
2. Podział dysku dla systemów Linux.
Większość dystrybucji GNU/Linux wymaga do poprawnej instalacji jednej partycji ale zalecane jest stworzenie przynajmniej dwóch.
Systemy linuksowe w przeciwieństwie do Windowsa mają inne oznaczenia dysków, są one moim zdaniem bardziej szczegółowe i wyglądają tak:
hda1
sdb1
Wydaje się trudne do zrozumienia ale wcale tak nie jest:
h - oznacza rodzaj dysku, oznaczenie takie przyjmują głównie starsze dyski typu ATA
s - tą literą oznaczane są już dyski typu SATA, SCSI itp.
a,b - oznacza kolejność dysków, czyli hda, sda - pierwszy dysk,natomiast hdb, sdb oznacza drugi dysk i podobnie jak w Windows od a do z oznaczone są kolejne dyski.
1,2 - cyframi rozpoczynając od jeden oznacza się kolejność partycji na dysku.
Stacja dyskietek oznaczona jest jako fd, gdzie fd0 to pierwsza stacja dyskietek, fd1 druga itd., napędy cd najczęściej oznaczane są jako sr0.
Partycje oznaczane są cyframi, rozpoczynając od 1, czyli system linuksowy będzie rozpoznawał partycje w taki sposób:
sda1 - pierwsza partycja pierwszego dysku
sda2 - druga partycja pierwszego dysku
sda3 - trzecia partycja pierwszego dysku
sda4 - czwarta partycja pierwszego dysku
sdb1 - pierwsza partycja drugiego dysku
sdb2 - druga partycja drugiego dysku
sdb3 - trzecia partycja drugiego dysku
sdb4 - czwarta partycja drugiego dysku
Cały czas wspominam o partycjach podstawowych, których może być na całym dysku tylko cztery, ponieważ sektor MBR potrafi w swojej pamięci pomieścić informacje właśnie tylko o 4 partycjach, jednak można wykorzystać pewną "sztuczkę", mianowicie systemy linuksowe oraz obecne wersje Windows umożliwiają stworzenie partycji rozszerzonych. Partycja rozszerzona umożliwia stworzenie kilku następnych partycji logicznych, aby to zrozumieć lepiej wygląda to tak:
sda1 - partycja podstawowa
sda2 - partycja podstawowa
sda3 - partycja podstawowa
sda4 - partycja rozszerzona, która składa się z następujących partycji logicznych
sda5 - partycja logiczna wchodząca w skład partycji sda4
sda6 - partycja logiczna wchodząca w skład partycji sda4
sda7 - partycja logiczna wchodząca w skład partycji sda4
Więcej informacji na temat linuksowych oznaczeń dysków i partycji można znaleźć w tym temacie. Dystrybucje Linuksa do instalacji wymagają jak wspomniałem jednej partycji, na której musi być zamontowany katalog główny oznaczony również jako /, który zawiera podkatalogi (nazywany również katalogiem root, od ang. root - korzeń, gdyż katalog ten jest korzeniem całego drzewa podkatalogów). W przypadku starszych komputerów z małą ilością pamięci RAM lub gdy korzysta się z hibernacji należy stworzyć drugą partycję zwaną swap po polsku partycja wymiany, która jest wykorzystywana, gdy pamięć RAM jest zapełnione oraz przez hibernację, gdzie zapisywany jest stan systemu przed zahibernowaniem. Ilość partycji i punkty montowania zależą głównie od przeznaczenia systemu, ja skupię się tu jednak na systemie przeznaczonym na komputer domowy i pominę w chwili obecnej system przeznaczony na serwer, dlatego wspomnę o tym, że zaleca się również stworzenie partycji dla katalogu domowego oznaczanego jako /home, w którym przechowywane będą dane, tj. dokumenty, muzyka itp. oraz konfiguracja systemu użytkownika tegoż katalogu domowego. 2. a. Wielkość partycji. Wielkość partycji również zależy w głównej mierze od ilości oprogramowania i przechowywanych danych i wymagań konkretnych dystrybucji, obecne dystrybucje dla początkujących jak Ubuntu itp. wymagają ok. 4GB wolnego miejsca na dysku. Dla partycji, która będzie montowana w katalogu głównym, proponuję przeznaczyć od 5 do 10GB. Partycja wymiany inaczej swap, przyjmuje wielkość w zależności od ilości posiadanej pamięci RAM, oczywiście nie ma musu trzymać się jakiejś reguły, ogólnie dla swapu wystarczy już jakieś 256MB, jeśli nie zamierza się korzystać z hibernacji, gdy ilość pamięci RAM jest większa:
poniżej 512MB RAM - Swap = 2 x ilość MB RAM
512 MB RAM - Swap = od 256 do 512 MB
powyżej 512 MB RAM - Swap = od 256 do 512 MB ewentualnie Swap = ilość RAM, w przypadku korzystania z hibernacji - Swap = lub > ilość MB RAM
Jeśli instalujemy tylko i wyłącznie system GNU/Linux dla partycji montowanej w katalogu domowym można przeznaczyć pozostałe wolne miejsce na dysku. 2. b. Formatowanie partycji. Partycję linuksowe można formatować różnymi systemami plików, najbardziej popularne to ext2, ext3 i obecnie najnowszy ext4 oraz ReserFS, Reiser4, Xfs, Jfx i inne przeznaczone dla Linuksa. Wybranym systemem plików formatuje się wszystkie partycje oprócz partycji swap, która jest samoczynnie czyszczona po każdym restarcie. Podsumowanie: W przypadku instalacji systemów GNU/Linux, polecam stworzyć 3 partycje o wielkościach podanych niżej: a. W przypadku instalacji wyłącznie systemu GNU/Linux:
sda1 - dla punktu montowania / - katalogu głównego o wielkości ok. 5 - 10GB w zależności od ilości instalowanego oprogramowania
sda2 - partycja wymiany swap o wielkości 2 x RAM lub 512 MB, w przypadku hibernacji, wielkość partycji taka sama jak ilość pamięci RAM
sda3 - dla punktu montowania /home - katalogu domowego, w którym przechowywane będą dane, tj. dokumenty, muzyka itp., na tą partycję można przeznaczyć resztę wolnego miejsca na dysku
b. W przypadku instalacji obok systemu Microsoft Windows: W przypadku, gdy na dysku posiada się jeden z systemów, najczęściej Microsoft Windows, należy dla drugiego wydzielić miejsce na dysku, w tym wypadku należy zmniejszyć jedną z partycji, z których korzysta jeden z systemów, dla przykładu, gdy zainstalowany jest już na dysku system Windows, polecam podzielić dysk w ten sposób:
sda1 - partycja C: - tu powinien być zainstalowany system, sformatowania systemem plików FAT lub NTFS
sda2 - partycja D: - tu mogą być zainstalowane programy i/lub gry, sformatowania systemem plików FAT lub NTFS
sda3 - partycja E: - tu mogą być przechowywane dokumenty, zdjęcia itp., sformatowania systemem plików FAT lub NTFS
sda4 - partyca F: - partycja rozszerzona przeznaczona dla Linuksa, na której można stworzyć podpartycje:
sda5 - partycja logiczna dla punktu montowania / - katalogu głównego, sformatowana systemem plików ext2/3/4 lub innym
sda6 - partycja wymiany - swap
sda7 - partycja dla punktu montowania /home - katalogu domowego
W ten oto prosty sposób można przygotować partycje pod kilka systemów operacyjnych, ograniczeniem tu jedynie jest ilość miejsca na dysku. Aby pominąć wszelkie pytania na temat minimalnej wielkości partycji, które często się pojawiają, w skrócie: do instalacji Linuksa wystarczą 2 partycje, jedna dla / o wielkości od ok. 2GB do 5GB w zależności od dystrybucji i druga dla swap 256 MB jest w zupełności wystarczające, pamiętać jedynie należy, że w przypadku korzystania z hibernacji, wielkość partycji dla swap, powinna być równa ilości pamięci RAM. Często również pojawia się inny problem, podział dysku dla Linuksa, gdyż zainstalowany jest już Windows. Gdy na dysku obecne są 3 lub 4 partycje, jedną z nich należy zmniejszyć, aby uzyskać wolne miejsce i stworzyć jedną partycję rozszerzoną w przypadku posiadania 3 podstawowych dla Windows lub dwie podstawowe w przypadku takiej możliwości. 3. Przykładowe podziały, dysku o przykładowej pojemności ok. 80GB. 3. a. W przypadku posiadania 4 partycji podstawowych dla Windows:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB
sda4 - partycja F: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB
W tym wypadku, jedna partycja musi zostać usunięta, z założenia ostatnia, czyli F: i jej miejsce stworzone 2 partycje logiczne, wyglądać to powinno tak:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB
sda4 - partycja F: o hipotetycznej wielkości ok. 25GB zawierająca podpartycje:
sda5 - partycja dla / o hipotetycznej wielkości ok. 24,5GB
sda6 - partycja dla swap o hipotetycznej wielkości ok. 512MB
3. b. W przypadku posiadania 3 partycji podstawowych dla Windows:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 50GB
W tym wypadku, jedna partycja musi zostać zmniejszona, z założenia ostatnia, czyli E: i w jej miejsce stworzona nowa, wyglądać to powinno tak:
sda1 - partycja C: o hipotetycznej wielkości ok. 10GB
sda2 - partycja D: o hipotetycznej wielkości ok. 20GB
sda3 - partycja E: o hipotetycznej wielkości ok. 45GB
sda4 - partycja F: o hipotetycznej wielkości ok. 5GB zawierająca podpartycje:
sda5 - partycja dla / o hipotetycznej wielkości ok. 4,5GB
sda6 - partycja dla swap o hipotetycznej wielkości ok. 512MB
Mam nadzieję, że ten poradnik ułatwi początkującym problem z podziałem dysku szczególnie pod instalację systemów linuksowych.
UWAGA! Przed wykonaniem jakichkolwiek operacji na dyskach, należy wykonać defragmentację dysku zwłaszcza w przypadku systemu Microsoft Windows oraz zalecam wykonać kopię zapasową najważniejszych danych, aby zabezpieczyć się przed ewentualną ich stratą.
Pozdrawiam!
https://forum.dobreprogramy.pl/partycjon...x-285292t/
Wachtyrz Ślůnskij gŏdki